#34 Przerywnik; Pogoń

Biegłam

Aby Cię dogonić

A Ty

Oddalałeś się

Z każdym

Moim krokiem

Z moich ust

Wydobył się

Krzyk

Twoje imię

Nie zatrzymałeś się

Nie odwróciłeś się

Wciąż drążyłeś

Naprzód

Straciłam dech

Przestałam bieg

A wówczas Ty

Spojrzałeś na mnie

I w tym spojrzeniu

Zawarłeś wszystko

Co czułam

A potem

Zniknąłeś

Jak bańka mydlana

Przed oczami wciąż miałam

Nas

Wpatrujących się w gwazdy

Spacerujących po lesie

Radosnych

Teraz

Zostały zdjęcia

Wspomnienia

Uschnięty kwiat

#33 Przerywnik; "Nadzieja"

Siedząc na szczycie patrzymy w dół

Tam, skąd przyszliśmy, skąd idzie lud

Kroczy za nami, ślepo podąża

Ufa nam

A skąd oni wiedzą, że dobrze czynią

Że idą ku zbawieniu, a nie prosto w sidła

Skąd mają pewność, żeśmy Zbawiciele

A nie ich zniszczenie

Widzę w ich oczach wierne zaufanie

Nie myślą, że coś złego im się stanie

Idą, bo wierzą, że ku nowej ziemi!

Hahaha

Głupcy

I tak nie ocalejemy 

25.07.2017

~ ~ ~

#32 Przerywnik; "Przemyślenia z podróży"

Uwielbiam jeździć pociągami. To, w pewnym sensie, magiczna podróż przez nieznane wcześniej miejsca. A te poznane wydają się być widziane po raz pierwszy dopiero. Uwielbiam te podróże, a zwłaszcza samiutkim rankiem. Gdy mgła jeszcze się nie podniosła i wisi tuż nad ziemią. Kiedy dzikie zwierzęta podchodzą do gospodarstw ludzi bliżej, niż kiedykolwiek indziej w ciągu dnia. A krajobraz wydaje się być uśpiony... Cichy, niby martwy, a jednak powoli wracający do życia, gdzie jedynymi odgłosami wydają się być te stworzone przez samą naturę. Uwielbiam ten stan, gdy wszystko przebudza się z letargu, otrząsa z resztek snu, i wraca z pełną siłą do świata.

Uwielbiam to.

I tak samo uwielbiam życie. Bo, jakżebym mogła to wszystko poznać, gdyby jego nie było? Gdyby MNIE nie było? Jak zobaczyłabym wszystkie zjawiska, nawet najpowszechniejsze, nie będąc wśród żywych? Dzięki byciu tu, dzięki byciu żywą, mam okazję to wszystko zobaczyć.

Jeszcze nie poznałam wszystkiego, za mną dopiero krótki kawałek czasu. Za sobą zostawiam lata dobrze znane, przede mną stoi świat, o którym jeszcze nic nie wiem. Nęci i przeraża jednocześnie. Obiecuje niezapomniane przeżycia, ale nie kryje gorszych dni. Czeka mnie droga wzlotów, nie raz upadków, wyborów między tym, co mówi rozum, a tym, w co wierzę. To nie będzie łatwa wędrówka, ale pozwoli nabyć doświadczenie. Poznać życie, świat, w którym jestem. Nie będę uciekać. Wejdę i zmierzę się z tym, co mnie czeka.

Nie czekajcie na mnie.

Życie mnie prowadzi!

26.02.2017 r.

~ ~ ~

Wracam po dłuższej przerwie. Na ostatnią chwilę przed sesją postanowiłam wrzucić coś, co przyszło mi do głowy podczas powrotu z rodzinnego domu do miasta, gdzie studiuję. Siedząc w pustym przedziale o 7 rano miałam możliwość, nie pierwszy raz z resztą, widzieć to, co zwykle mi umyka. Polecam każdemu raz na jakiś czas podążyć za słowami "Wsiąść do pociągu byle jakiego..." [ut. "Remedium", wyk. Maryla Rodowicz] i po prostu skupić się na tym, co jest dookoła.

Nie jestem w stanie powiedzieć Wam, kiedy pojawi się coś nowego, ale nie przypuszczam, by miało to miejsce nie wcześniej niż w połowie lutego. Przede mną pierwsza sesja i trochę roboty przy niej. Trzymajcie za mnie kciuki i nie pozwólcie, by ogrom tego wszystkiego mnie przytłoczył i trzymał na samym dnie.

Pozdrawiam Was gorąco!

D.

#31 Przerywnik; "A może..."

Siedzę zamknięta w sobie

A może nie?

Patrzę przez okno i myślę o niczym

Głaszczę kota na parapecie

A może by tak – skoczyć w dół?

Spaść ze wszystkimi problemami!

Zakończyć cały bieg – nie!

Przyciągam bliżej kota

Po szybie płyną krople deszczu

A może by tak – nie!

Zabawmy się! Zatańczmy!

Wstaję i podrzucam kota

Ląduje na podłodze, chcę go schwytać i – stój!

Zatrzymuję się w połowie drogi

W ręce trzymam kuchenny nóż

Upuszczam go na ziemię

Cofam

Kulę ze strachu

Rudzielec mruczy mi obok nóg

Patrzę na niego – i myślę

Kim właśnie jestem?

02.11.2016r.

~ ~ ~

Zapraszam do polubienia Fanpage'u -> ikonka po prawej stronie :)

#30 Przerywnik; "Marzenie"

Mała dziewczynka chodzi po łączce

Bukiecik kwiatków trzyma w swej rączce

Spotkała pewną Panią naprędce

A Wy posłuchajcie o ich pogawędce

"A cóż Ty, dziecinko, robisz tu sama?"

Spytała dama, padając na kolana

"Czy nie wiesz, że samej chodzić niebezpiecznie?

Jeszcze Cię ktoś złapie i uprowadzi w teczce!

I cóż Ci się stało, pokaż no rączki!

Całe czerwone, jak maków pączki.

Gdzie się bawiłaś, jakie to lepkie...

Powiedz, maleńka, pokaż panience!"

Dziecinka mała z uśmiechem stała

I bukiecik swój ów Pani podała

Podarek dama wzięła w ręce swe

Mocniej zaczęło bić serce jej

"Rosły niedaleko, o, tu obok rzeczki

Gdzie leżą moje ulubione laleczki!

Gdzie słychać cichą wiatru muzyczkę

Tam zostawiłam mą martwą siostrzyczkę"

Pani zbladła, bukiecik upuściła

I prędko do domu swego wróciła

A raczej - chciała. Kroków zrobiła kilka

Nim poczuła na ciele ostre zęby wilka

A mała dziewczynka wilka zostawiła

Z zebranych kwiatków wianek uwiła

Na głowę włożyła koronę czerwoną

I głośno zawołała

"Jestem królową!"

09.10.2016 r.

~ ~ ~

Krótkie posłowie.

Brak nowych wiadomości ode mnie spowodowany był głównie faktem, iż czekała mnie przeprowadzka do zupełnie nowego miasta, by móc tam zacząć studia (minął już tydzień). Wena zaczęła mnie brać na jednym z nudniejszych wykładów o "historii myśli psychologicznej". Albo jakoś podobnie to szło. Możecie więc się domyślić, że jeżeli nie zasnę na owym wykładzie to postaram się coś napisać.

Dobrej nocy i udanego tygodnia.

#29 Przerywnik; "Brak słów"

Siedzę, piję herbatę. Jak co wieczór bezsensownie przeglądam Internet.
Szukam czegoś o Tobie.
Nowych informacji, zdjęć, postów na wszelkich znanych mi stronach. Szukam i wciąż nie wiem, dlaczego.
Gdy patrzę na Ciebie, nie wiem, co czuję. Mam w głowie setki myśli, każda brzmi inaczej. Chciałabym pogadać, ale wiem, jak by to się skończyło. Kłótnią, chamstwem, śmiechem. Nie. Nie chcę tego. A jednak chcę wiedzieć, co u Ciebie. Chociaż przez Ciebie tyle wycierpiałam, spędziłam też tyle samotnych dni. Chcę wiedzieć, jak się miewasz i co u Ciebie słychać. Ty pewnie tego nie potrzebujesz. To przeze mnie kontakt się urwał.
A mimo wszystko - żałuję tego.
Tego, co się stało. Tego zimnego muru milczenia. Tych złych słów wypowiedzianych przed miesiącami. Tego, co mogłoby być, a co nie jest. Przykro mi.
Gdy Cię gdzieś widzę, zalewa mnie smutek. Oraz złość, na siebie i Ciebie. Za Twoje słowa, za moje czyny.
A najgorsze w tym wszystkim jest to, że im dłużej czekam, tym bardziej chcę się odezwać. Do Waszej dwójki.

#28 Przerywnik; "Psycho"

Obudziłam się dzisiaj i spojrzałam na zegarek.

Zbyt wcześnie, by wstać, ale sen już odszedł.

Słońce dopiero nadchodziło.

Obok na łóżku miejsce było puste, lecz czułam na kołdrze Twój zapach.

Zamknęłam oczy i uśmiechnęłam się.

Bo w końcu czułam, że jestem komuś potrzebna.

Że zależy.

Że trwa.

A potem.

Obudziłam się.

Obok spał kot.

Jego sierść zostawała wszędzie.

Na zegarku było po dziesiątej.

Za oknem padał deszcz.

Nikogo nie miałam.

Nikomu nie zależało.

Tego samego dnia.

Znaleźli mnie martwą.

Z podciętymi żyłami.

W szpitalnej łazience.

Obok siedział kot.

Z kartką za obrożą.

„Papa, wariaci.”

15.08.2016 r.